Luka Bloom @ Het Depot – Leuven

Gisterenavond naar het optreden van Luka Bloom gaan kijken. Voor de laatste show van zijn tournee had hij Leuven uitverkoren, de stad waaraan hij zo’n goede herinneringen heeft sinds zijn legendarische optreden op Marktrock, zo’n tien jaar geleden. Ik was erbij toen, helemaal vooraan aan het podium van de Oude Markt, en inderdaad: wat een performance was dat toen. En wat een performance was het gisterenavond, opnieuw! Luka Bloom wisselt als geen ander bloedmooie droevige liedjes over hartenpijn af met hilarische bindteksten, droge humor en briljante observaties.

(Na de samenzang van Sunny Sailor Boy):
“It’s strange… Normally when the audience sings along, all I hear are these nice female soprano voices. But there’s something special going down here in Leuven. I heared a lot of these low, manly voices (mimics:) Ooh ah ooh aah… The men in Leuven seem to be in touch with their inner mermaid!”
En een paar zalig snedige commentaren, naar dat stelletje eikels die zichzelf interessanter vinden dan de artiest waar ze zogezegd fan van zijn, met de oppereikel in de hoofdrol.

“Can you guys hear me clearly enough, down in front?”
“YEAH!”
“’cause I can hear you perfectly here. I just wished I didn’t.”

Is het niet ongelofelijk dat er toch altijd wel ergens een type blijkt rond te lopen voor wie het niet volstaat om en plein public te kakken gezet te worden, en dat zelfs wil overtreffen door zichzelf nog belachelijker te maken? Als de vette kletsnek in kwestie dit leest: kerel, STFU. Iederéén in de zaal, iedereen, van voor tot achter en zelfs op het podium durf ik wedden, vond jou een complete LUL. Is er dan nergens een beschutte werkplaats, een gespecialiseerde instelling of een geschikte reality show waar je jezelf kan gaan aanstellen??

“It’s not that you can’t sing. Because you can, I’ll grant you that. It’s just all the bullshit in between, you know.”

Maar goed, terug naar het optreden. Wat een performer, wat een muzikant, en wat een great human being all together. En wat een lichtend voorbeeld ook: één kerel die, enkel met zijn gitaar en zichzelf, een afgeladen zaal in betovering kan brengen, en die er niet voor terugdeinst zich kwetsbaar op te stellen en toe te geven dat ook hij, die door zoveel mensen bewonderd wordt, eenzaamheid kent. Een beetje happy en een beetje sad… kennen we dat niet ergens van?
“Isn’t this a nice arrangement? I play a song, you clap your hands for a while, I play a song again, you clap your hands, and it makes us feel wonderful, and we go on like this again for about ninety minutes… Then we’re all feeling wonderful, and you go home and you have sex with your loved one, and I go back to my hotel room and watch people having sex on tv.”

“Well at least I am getting paid, that’s the good part!”

Ah, genieten van het eerste tot het laatste moment. En laten we nu allemaal gaan oorlog voeren, the Irish way!

“We don’t go around killing people, no, the Irish conquer the world in their own way: everywhere we come, we play this really sad music, and make people feel miserable. The good thing is: when you do so, women get to feel sorry for you. And when your women start feeling sorry, well, it’s all over guys!”

(Alle quotes zoals ik ze uit mijn verouderend geheugen heb gereconstrueerd. Als er iemand een bootleg van dit optreden mocht hebben, please please, laat het mij dan weten!!)

3 thoughts on “Luka Bloom @ Het Depot – Leuven

  1. Mooie review! ‘t Was inderdaad een fantastisch concert. Ik stond helemaal tegen het podium, op de eerste rij, en die ene kerel was inderdaad vreselijk ambetant. Goed dat Luka die even op zijn plaats gezet heeft. Maar dan nog vond die man het nodig nog wat extra uitleg te geven op Luka’s guestbook… Some people will never learn.

    Heb je uiteindelijk die bootleg te pakken gekregen? ‘k Ben anders ook wel geïnteresseerd.

Leave a Reply